Ik zet mijn fiets tegen een afbladerend muurtje in Toscaans oranje met olijfgroene houten raamluiken. Italiaanser kan het niet. Gelijk er tegenover zit café del Corso met een aanlokkelijk terras. De toeristen zitten aan de koffie, de mannen uit het dorp aan iets sterkers. Ik sluit me vooralsnog aan bij de vakantiegangers en bestel een kop koffie.
Vanaf het terras kijk ik genoegzaam naar mijn geparkeerde fiets waarmee ik net langs de lange rij auto’s op weg naar Lasize ben gezoefd.
Het is natuurlijk niet voor niets dat Lasize als een magneet werkt op toeristen. Met smalle straatjes vol winkeltjes, een klein hoefijzervormig binnenhaventje met terrasjes eromheen en een brede wandelboulevard is het een heerlijke plek aan het Gardameer.
Sportief Dolce Vita
Het grote voordeel van de fiets is dat je niet hoeft aan te sluiten in de file, geen ergernis hebt om een parkeerplaats te zoeken en ook nog eens het mooie Gardameer in de lage versnelling ervaart. Op de koop toe is het natuurlijk lekker sportief en een mooie gelegenheid om de pasta van de avond ervoor te verbranden.
Mijn uitvalsbasis is Peschiera del Garda aan de uiterste zuidpunt van het Gardameer. Vanuit dit stadje kun je de drie kanten op. Langs de oostkust van het meer naar bijvoorbeeld Lasize en Bardolino, langs de westkust naar pareltjes als Sirmione en Salò en landinwaarts door een oase van groen naar het bekoorlijke Borghetto.
Vandaag dus Lasize. Je kunt vanuit Peschiera del Garda helemaal langs het strand naar Lasize fietsen, als je niet erg vindt om onderweg allemaal slenterende toeristen op je pad te vinden en op sommige stukken letterlijk door het zand te moet fietsen. Beter is het de verharde weg te nemen. Er wordt langs het Gardameer volop gewerkt aan vrijliggende fietspaden met op sommige gedeelten fonkelnieuw asfalt.
Peschiera del Garda
Peschiera del Garda ligt aan het zuidelijkste puntje van het Gardameer en is de schakel tussen het oosten en het westen van het meer. De strategische ligging is ook in het verleden niet onopgemerkt gebleven en Peschiera heeft dan ook een zeer rijk verleden. Er zijn midden in het centrum goed bewaarde restanten uit de Romeinse tijd te vinden en aan het einde van de middeleeuwen bouwden de Venetianen er een indrukwekkende vestiging. De verdedigingswerken zijn voor een groot deel nog intact en staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
In de avond is het prachtig verlicht en kun je heerlijk door het stadje dwalen. Overdag is het ook prima vertoeven in Peschiera met zijn gezellige binnenhaven en sfeervolle straatjes, alhoewel de doorgaande weg wel voor heel veel verkeer zorgt. Mijn voorkeur is het begin van de avond. Peschiera kleurt door de ondergaande zon licht oranje en de vestingswerken worden dan letterlijk in de schijnwerpers gezet.
Salò
Het is ruim twee uur fietsen vanuit Peschiera naar Salò. Een stevige, maar wel mooie uitdaging. Je kunt natuurlijk ook de fiets een dagje laten staan en met de auto gaan, want Salò is absoluut de moeite waard en mag zich rekenen tot één van de mooiste stadjes aan het Gardameer.
Ik loop vanaf de moderne jachthaven langs het water naar het centrum. De gekleurde huizen staan vrolijk te stralen in de zon en het blauwe water van het Gardameer klotst zachtjes tegen de kade van de boulevard. Er zijn tal van mooie terrassen met uitzicht op het meer. In de parallel aan de boulevard lopende winkelstraat hangt een gezellige drukte met op tal van plekken prachtige doorkijkjes naar het meer.
Behalve een toeristisch pareltje is Salò ook een belangrijke historische plek in Italië. Van oktober 1943 tot april 1945 was Salò de hoofdstad van de door Mussolini opgerichte Italiaanse Sociale Republiek, ook wel bekend als de Republiek Salò.
Hij stichtte deze staat nadat hij door de Italiaanse regering gevangen was genomen, maar door Duitsers weer werd bevrijd. De Republiek Salò, met Mussolini aan het hoofd, verklaarde vervolgens de oorlog aan Italië, dat inmiddels de kant van de geallieerden had gekozen. Mussolini verloor echter steeds meer terrein aan de oprukkende geallieerde troepen. Op 25 april 1945 vluchtte hij. Drie dagen later werd hij gevangen en gedood. Op de boulevard staat een herinneringsbord aan de tijd van ‘Italiaanse Socialistische Republiek’.
Sirmione
Op de terugweg stop ik in Sirmione. Een sprookjesachtig stadje aan het einde van een landtong. De middeleeuwse straatjes bevinden zich binnen de muren van één van de best bewaarde kastelen van Italië. Ik zoef wederom lang alle auto’s die op de vier kilometer lange landtong naar Sirmione in de file staan. Vlakbij de stadspoort parkeer ik mijn fiets en wandel door de ‘Castello Scaligero’, de eeuwenoude poort en genoemd naar de familie die het kasteel liet bouwen, zo de middeleeuwen in. Alleen enkele moderne jachten die in de gracht liggen en toeristen in korte broeken doen me beseffen dat ik niet in de dertiende eeuw ben. Het kasteel staat er nog even fier bij als toen. Het is zelfs om zes uur in de namiddag nog druk. Niemand wil Sirmione kennelijk overslaan bij een bezoek aan het Gardameer.
Rondom het Gardameer fietsen is ongeveer honderdveertig kilometer. Echte fanaten kunnen dat vast in één dag. Je mist dan wel alle pareltjes die aan het meer liggen. Wellicht als ik ze allemaal gehad heb, doe ik de ronde van het Gardameer in één keer. Voor nu is fietsen van stadje naar stadje voor mij de ideale combinatie van cultuur en sportief.