Parga is één van de juweeltjes van de provincie Epirus. Deze stad met zijn kleurrijke huizen ligt in een bijzonder fraaie natuurlijke baai, heeft een gezellige promenade met tal van goede restaurants en diverse historische bezienswaardigheden. Parga wordt vanuit de nabij gelegen eilanden dan ook vaak aangedaan als dagtrip. De stad zelf en de omgeving hebben echter voldoende te bieden voor een verblijf van een paar dagen.
Verrukkelijke olijfolie
“Wanneer je deze olijfolie proeft, voel je een scheut door je mond gaan” houdt Kassi ons voor. En warempel, nadat we allemaal gelijktijdig een stukje brood in de olie hebben gedipt en op onze tongen laten landen, voelen we allemaal een een smaakexplosie door onze mond gaan. Enigszins verrast kijken we elkaar aan, maar iedereen heeft het gevoeld.
Kassi, onze gids, is gezien haar vriendelijke lach niet verbaasd en kennelijk zijn wij niet de eersten die het ervaren. We proeven deze verrukkelijke olijfolie van Paragaea in een voormalige olijfoliefabriek in het centrum van Parga, dat na jaren leeg gestaan te hebben, is omgebouwd tot een museum. Samen met nog een Griekse familie laten we ons in het proeflokaal door Kassi voorlichten over de verschillende producten. Even daarvoor hebben we tijdens de rondleiding uitleg gehad over het productieproces, vanaf de oogst tot en met de olie en hebben we veel nieuwe feiten geleerd. Zo zijn we te weten gekomen dat de olie die wij net proefden zo smaakvol is omdat er voor deze extra vergine olijfolie 10 kilo olijven gebruikt wordt, terwijl in de meest gangbare olijfolies slechts drie kilo verwerkt zit.
Ook zijn we te weten gekomen dat er in Parga ooit 5 olijfoliefabrieken stonden, maar dat deze begin jaren zeventig allemaal gesloten zijn vanwege het opkomende toerisme. De fabrieken loosden namelijk hun afvalwater rechtstreeks in de zee en dat was natuurlijk niet bevorderlijk om Parga toeristisch op de kaart te zetten.
De olijfolie en aanverwante producten van Paragaea worden nu in een nieuw opgerichte fabriek even buiten de stad gemaakt. In de museumwinkel zijn de olijfolies, tapenades en dressings te koop en daar slaan we na de proeverij dan ook onze slag.
Als we daarna buiten komen staat Nelleke, een vrolijke Friezin die nu in Parga woont en onze gids voor de komende twee dagen zal zijn, al te wachten. Ze staat te popelen om ons Parga te laten zien. Met haar dalen we af door de smalle straatjes van Parga richting de zee.
Een kleurrijke baai met een stoere burcht
Het mooiste deel van Parga is ongetwijfeld de schilderachtige, hoefijzervormige baai waar het stadje omheen gekruld ligt. De huizen en restaurantjes die geel, oranje en in andere vrolijke kleuren zijn geschilderd zorgen tezamen met de karakteristieke blauwe stoeltjes op de terrassen voor een zeer kleurrijk en fotogeniek beeld. De huizen zijn bovendien ook nog tegen de hellingen opgebouwd, zodat Parga net een amfitheater lijkt.
De menuborden op straat nodigen uit om te eten; sardientjes, calamari en andere watertandende gerechten. We weerstaan voor nu deze verleiding, want we willen eerst naar de ruïne van de burcht die trotst op een heuvel aan het einde van de baai boven de stad uittorent. Nelleke geeft aan dat vanaf de heuvel het uitzicht over de baai het mooist is en dus lopen we langzaam naar boven. De tocht is niet lang en niet moeilijk. In de straatjes van Parga zijn traptreden aangelegd en onderweg zijn tal van gezellige winkeltjes om de wandeling te veraangenamen.
De eerste funderingen van de burcht hebben de inwoners van Parga in de elfde eeuw zelf aangelegd om zich te beschermen tegen piraten, maar vooral tegen de steeds verder oprukkende Ottomanen. Zij kregen daarbij hulp van de Noormannen, die natuurlijk wel het één en ander wisten op het gebied van oorlogvoering. De Venetianen hebben vervolgens in de vijftiende eeuw de burcht verder versterkt. Zij zijn een aantal eeuwen gebleven en daarom wordt in de volksmond gesproken van ‘de Venetiaanse burcht’. De Ottomanen hebben het verdedigingswerk veelvuldig vernield, maar telkens is het weer opgebouwd en verder verstrekt. Ook de Fransen hebben in de Napoleontische tijd nog hun steentje bijgedragen aan de versterking van het fort. Om onder het juk van de Fransen uit te komen, riepen de inwoner van Parga de hulp in van de Britten. Dit werd uiteindelijk een teleurstelling. De Britten besloten namelijk in 1819 Parga te verkopen aan de Ottomaanse heerser Ali Pasja, alias de leeuw van Ioannina. Het valt de burcht echter niet te verwijten dat de Ottomanen alsnog hun zin kregen.
Naast het fort zit café Citadel waar je inderdaad een grandioos uitzicht hebt op de baai, het diepblauwe water en de kleine eilandjes voor de kust. Het is zondagmiddag en we kunnen nog net het laatste tafeltje bemachtigen. We nemen de tijd voor onze koffie en genieten van deze plek. Uitzichten als dit kom je niet vaak tegen.
Als we ’s avonds weer de restaurantjes aan het water opzoeken, zijn de terrassen vol gestroomd. Kinderen spelen op straat, enkele vissers hebben hun hengel uitgeworpen en mensen die al gegeten hebben flaneren over de promenade. De zon die langzaam in het water zakt, zet met haar warme avondlicht de gekleurde huizen nog een keer in de spotlights. Bij restaurant Sodia laten we ons verwennen door tal van gerechten uit de Griekse keuken en proosten op het goede leven.
Wandelen in mythisch, ijskoud water
De volgende dag gaan we erop uit in de omgeving van Parga. Nelleke gidst ons naar het dorpje Gliki waar de mythische rivier Acheron stroomt en gewandeld kan worden door een kloof. Op circa 10 minuten lopen vanaf de parkeerplaats komen we bij het punt waar we de rivier in kunnen. Het water is kraakhelder en steile rotsenwanden begroeid met bomen rijzen metershoog aan weerzijden omhoog. Het water is aan het begin van de wandeling nog vrij ondiep en niet zo koud, maar naarmate het dieper wordt, daalt de temperatuur. Wij stoppen met lopen als het water inmiddels tot onze middel staat en keren dan weer om. Verscheidene Grieken nemen echter een duik en dompelen zich helemaal onder in het ijskoude water, duidelijk geïnspireerd door Achilles die volgens de mythologie na het baden in deze rivier onsterfelijk zou zijn geworden.
Na de wandeling strijken we neer op een terrasje om wat te eten en zien het ene na het andere rubberbootje voorbij komen. De Acheron rivier is dus ook een populaire plek om te raften. Zo kun je het nog enigszins droog houden, maar wordt je natuurlijk niet onsterfelijk.
Nekromanteion
De volgende plek waar we heen gaan is het orakel van de dood ofwel het Nekromanteion en een belangrijke archeologische plek. Homerus maakt in zijn werk al melding van deze plek. In de oudheid lag hier het stadje Ephyra en de rivier Acheron, toen Styx genaamd, verdween hier onder de grond. Men dacht daarom dat daar de ingang naar de onderwereld was waar de Hades, heerser van het dodenrijk, regeerde. Vanuit heel Griekenland kwamen ze naar Nekromanteion om contact te hebben met hun overleden voorouders. Je kon echter niet zomaar met de doden spreken en de pelgrims ondergingen dagenlange voorbereiding waarbij ze ook hallucinerende middelen kregen toegediend. Na drie dagen en nachten in complete duisternis en totale stilte en de werking van de verdovende middelen waren de bezoekers totaal gedesoriënteerd. Vervolgens werden ze door de tunnels geleid en dachten ze in de onderwereld te zijn en contact te hebben met de doden in het hiernamaals. ‘Poort naar de Onderwereld’ is dan ook de veelzeggende bijnaam van deze plek. Op straffe van goddeloosheid mocht door de pelgrims met geen woord gesproken worden over datgene wat ze hadden meegemaakt. Zo werd de mythe in stand gehouden en werd voorkomen dat argwanende verhalen de ronde gingen doen. Later zijn allerlei bewijzen gevonden dat ze voor de gek werden gehouden, zoals muren die ruim drie meter dik waren en waartussen zich geheime gangen bevonden waar de priesters zich ongezien konden verplaatsen.
Na deze duistere verhalen uit het verleden, zoeken we het aangename heden weer op. En waar kan dat beter dan in de baai van Parga? De kleurrijke parel van Epirus. De gezellige terrassen, de flanerende mensen, de dobberende bootjes in het water en de eeuwenoude Venetiaanse burcht op de heuvel. We kunnen er geen genoeg van krijgen.
Praktische informatie
Bereikbaarheid en hotel
Parga ligt op een klein uur rijden van de luchthaven van Preveza.
Wij verbleven in hotel Lichnos Beach, even buiten Parga. Dit hotel ligt direct aan zee en is terrasvorming tegen een heuvel op gebouwd. Lichnos Beach heeft een eigen strand en alle kamers hebben uitzicht op de zee.
Zowel de vlucht als het hotel zijn te boeken bij onder andere Corendon.
Tip
Een bezoek aan Parga is perfect te combineren met het nabij gelegen Lefkas. Zie hier hier mijn verhaal over dit paradijselijke eiland.